Activities

Bezoek Indonesie 2009

In ons jaarverslag van 2008 meldden we dat onze stichting werd geconfronteerd met cultuurverschillen. Om die reden hebben we contact opgenomen met de stichting COS, die ons adviseerde meer tijd te nemen voor onze activiteiten en te zorgen voor een samenwerkingspartner in Indonesië.

Deze kan ons helpen bij de communicatie met het ziekenhuis en ondersteunen bij het stimuleren van deelname aan het onderwijs. Als samenwerkingspartner werd stichting Rahan Yam Tel in Indonesië opgericht.

pixel

bezoek

Onze samenwerkingspartner draagt dezelfde naam als onze stichting en heet nu Yayasan Rahan Yam Tel  (kortweg RYTRI, waarbij RI de afkorting is van Republik Indonesia). Voorzitter daar is de heer Ateng Rahangmetan.

logo_rytri pixel Naar aanleiding van deze gebeurtenis hebben we een nieuwe logo ingevoerd dat beide stichtingen voortaan zullen gebruiken.

Missie van Het heilig Hart (Hati Kudus)

Allereerst zijn wij op bezoek geweest in het ziekenhuis st. Yusuph in Katlarat op Kei Besar, want daar was het allemaal mee begonnen. Vervolgens zijn we naar het regionale ziekenhuis Hati Kudus in Langgur op Kei Kecil gegaan. Niet alleen om te informeren over de medische goederen die wij eerder hadden verzonden, maar ook omdat ons is gevraagd ook dit ziekenhuis te helpen.

We spraken met de directrice mevrouw Ida Rahail en de hoofdarts, dr. Henry Andrean. Uiteraard willen naast het ziekenhuis st.Yusuph ook hen bijstaan, alleen is het nu geen kwestie meer van een paar pleisters en verbanden opsturen. Een dergelijke vraag vraagt om een gedegen plan van aanpak, daar waren we vorig jaar al achter gekomen. Hierover pratende kwam ook onze bootactie aan de orde.

Over de vertraging van de uitvoering hebben we al eerder bericht op deze site. Tegelijkertijd ontwikkelt deze samenleving zich razendsnel. Inmiddels hebben we met ziekenhuis Hati Kudus de afspraak gemaakt dat de arts een masterplan zal ontwerpen voor beide ziekenhuizen. Samen zullen we dan kijken hoe wij hen het beste kunnen helpen. In dit plan zal dan ook meer duidelijkheid over de boot komen.

In het ziekenhuis werden wij opgehaald door inmiddels moeder-overste Sr. Sara Heatubun. Eerst werden we verwelkomd door haar en haar collega’s met een korte rondleiding door het ziekenhuis. Daarna kregen wij een hapje en een drankje aangeboden. Vervolgens liet sr. Sara ons de medische goederen zien die wij hadden verzonden. De oorzaak dat niet alles in het st. Yusuph ziekenhuis is aangekomen, is dat de overtocht voor al deze zaken toch nog behoorlijk prijzig is. Hierdoor gaan de spullen slechts mondjesmaat met de boot mee naar Katlarat. We hebben met sr Sara afgesproken dat zij hiervoor alsnog naar een oplossing zoekt.

Waar wij in ieder geval heel tevreden over zijn is dat de goederen inmiddels wel in Kei terecht zijn gekomen. Zonder de hulp van John Pattipeilohy van stichting SWPI zou ons dit nooit gelukt zijn.


Missiescholen

We hebben de middelbare scholengemeenschap van de missie bezocht op Langgur. Het Engels was bij sommige studenten/scholieren verassend goed. Ook worden er handvaardigheidlessen gegeven zoals we die in Nederland kenden tot begin jaren 70 van de vorige eeuw.
De leerlingen borduren lakens en maken hoeden en tassen voor de verkoop. De kwaliteit is heel goed. Doel van deze lessen is dat de studenten later zoveel vaardigheden bezitten dat zij in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien. Wij hebben voor ons kraampje dan ook enkele van deze tassen en dergelijke gekocht. pixel

Vervolgens hebben we de technische school van Broeder Maurits bezocht. Het onderwijs is vergelijkbaar met de oude LTS in Nederland. Klassikaal, met de nadruk op kennis en vaardigheid. Bijna alles gebeurt nog met gereedschap en materiaal dat Nederlandse paters daar als basis hebben ingebracht. De mensen zijn er heel zuinig op omdat er geen vervanging is.

Zo ook met de boeken voor autotechniek. Broeder Maurits maakte van de gelegenheid gebruik om ons maar gelijk te vragen of wij voor hem nieuwe boeken hebben. Inmiddels heeft Taco Hogewerf,  leraar motorvoertuigen-techniek van het Noorderpoortcollege in Groningen een paar boeken en een CD ter beschikking gesteld. De boeken zijn met Millie en Carla Ohoiner mee naar Kei om ze aan broeder Maurits te geven.


Stichting LombokCare

Op Lombok bezochten we de activiteiten van stichting LombokCare. Coördinator Isaac haalde ons op bij ons hotel in Senggigi, we zijn bijna een hele dag met hem op stap geweest. Onze eerste bezoek gold de school voor blinden. Daar werden we opgevangen door de schoolleiding en een bandje. Ibu Titin, een blinde lerares die heel goed Engels spreekt, vertaalde. Na enkele toespraken kregen we een rondleiding.

Indrukwekkend hoe betrokken Isaac en de andere mensen betrokken zijn bij deze activiteiten! Het viel ons op dat de kinderen sterk geobsedeerd zijn op een bepaalde vaardigheid, bijvoorbeeld heel erg goed kunnen rekenen of heel erg goed de Engelse taal kunnen spreken, maar dat ze andere dingen juist weer veel minder goed kunnen.

In de schoolsituatie wordt rekening gehouden hoe de gebouwen staan, de gangen lopen, enzovoort. Verder maakt de school actief gebruik van de omgeving. Zo leren blinde kinderen zich te handhaven in de maatschappij door de straat op te gaan, boodschappen te doen en met andere mensen om te gaan buiten de school. Het accent ligt met name op kennis vergaren en trainen van sociale vaardigheden.

We hoorden welke rol van ondervoeding in de prenatale fase speelt bij deze handicap. Veel van deze blinde kinderen hebben hun blindheid namelijk te danken aan ondervoeding van de moeder tijdens de zwangerschap.

Pijnlijk gegeven is de culturele code hoe er met ziekte en handicap wordt omgegaan in Indonesië. Veelal is er een taboe en grote schaamte rond gehandicapten en ernstige ziekten. Mensen die verantwoordelijk zijn (ouders, familie) ervaren het als een vloek. Om sociale uitstoting te voorkomen worden gehandicapten en ernstige zieken vaak ergens verstopt en verwaarloosd. Onze begeleider Isaac probeert juist deze kinderen op te sporen en de ouders voor te lichten over het belang hun kind juist wel te helpen en verzorging en scholing te geven.

Tweede bezoek
Een tweede bezoek brachten we aan het nieuwe complex voor de opvang en begeleiding van fysiek gehandicapten. Het geheel ziet er heel goed uit; de overdekte binnenplaats biedt ruimte voor gezamenlijke maaltijden en het oefenen van sociale vaardigheden en fysiotherapie in de buitenlucht. Het hele terrein wordt een groot oefencentrum voor de patiëntjes, dus ook de tuin zal daarnaar ingericht worden. Mochten er lezers zijn die deze projecten sympathiek vinden, dan kunnen zij financieel bijdragen door contact op te nemen met deze >> stichting.

Al met al een zeer leerzaam bezoek aan Indonesië voor ons. Leerzaam in de zin van dat alles in Indonesie zijn tijd vraagt. Leerzaam ook om te zien hoe je mensen actief in kunt zetten voor hun eigen gezondheid en onderwijs. Uw bijdrage helpt mensen op weg naar een zelfstandig en menswaardig bestaan, ook al gaat het met kleine stapjes!


Benefiet Korendag 21 mei 2009

Op uitnodiging van dhr. Elias Sikteubun heeft stichting Rahan Yam-Tel meegedaan aan de benefiet Korendag op het Dominicanenplein in Venlo. Deze dag werd georganiseerd door werkgroep WARRAS van de Molukse gemeenschap

uit Cuijk. Doel van deze benefiet is een geldinzameling voor diverse projecten op Tanimbar/Fordate zoals schoon drinkwater en onderwijs.

Het Bourgondische karakter van onze Limburgers en Brabanders was te merken aan de gezellige en gemoedelijke sfeer. In de kerk van deze Dominicaner orde was een presentatie te zien en een kraampje te bezoeken van stichting Ortega. Tussendoor werd muziek gespeeld en gedanst. Soms lukte het muziekspelen niet altijd omdat een tifaspeler werd gemist. Het leuke was dat juist daardoor ook mensen uit het publiek het podium opstapten om de spelers bij te staan. Dit tekent de gemoedelijke sfeer en het contact onderling tussen de bezoekers en organisatoren die vanuit heel Nederland aanwezig waren.

Onder de bezoekers waren vertegenwoordigers van verschillende stichtingen , eilanden en kampongs en soms was het een verrassing om mensen te treffen die je al jaren niet had gezien. Heel leuk was om mensen te spreken die onze activiteiten hadden gevolgd via de website en nu met ons daarover in gesprek gingen.

Voor Rahan Yam-Tel was het de eerste keer om als deelnemer aan een benefiet van een andere organisatie mee te doen. Onze bestuursleden Olla Ngarbingan en Franci Rahangmetan hebben veel werk verricht om het geheel tot een goed einde te brengen. Met hulp van dochter Marlita hebben zij veel loempia’s en pisang goreng gebakken en verkocht. Alles ging zo snel dat we na vijven uitverkocht waren. Enkele mensen hadden zelfs een bestelling gedaan en kwamen dit ophalen voordat zij naar huis gingen.

Naast de ontmoetingen met oude bekenden en nieuwe mensen was het allemaal een zeer geslaagde dag.